Διαβήτης- Καρδιαγγειακά- Υπέρταση

 Σακχαρώδης διαβήτης

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μία μεταβολική πάθηση με βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα την υπεργλυκαιμία (αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα), η οποία προκαλείται από μειωμένη παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας ή από αυξημένη αντίσταση των περιφερειακών ιστών στη δράση της ινσουλίνης ή από συνδυασμό αυτών των δύο. Η χρόνια υπεργλυκαιμία σχετίζεται μακροπρόθεσμα με δυσλειτουργία και καταστροφή διαφόρων οργάνων, κυρίως των ματιών, των νεφρών, του νευρικού συστήματος, των αγγείων και της καρδιάς. Οι πιο συνήθεις μορφές διαβήτη είναι ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 (παλαιότερα γνωστός και ως διαβήτης ενηλίκων), ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 (παλαιότερα γνωστός και ως νεανικός διαβήτης) και ο διαβήτης κύησης.

Η διαιτητική αγωγή είναι ένα αναπόσπαστο τμήμα της συνολικής αγωγής για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη. Στα διαιτολογικά γραφεία nutrimed, κλινικοί διαιτολόγοι με εκπαίδευση και επαγγελματική εμπειρία πάνω στη διατροφική υποστήριξη ασθενειών, ακολουθούνται οι γενικές οδηγίες και συστάσεις για τη διατροφική αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη διεθνών επιστημονικών οργανισμών, όπως της Ευρωπαϊκής Εταιρίας για τη Μελέτη του Διαβήτη, του Αμερικάνικου Διαβητολογικού Συλλόγου και του Αμερικάνικου Διαιτολογικού Συνδέσμου.

Στόχος της διατροφικής αγωγής για την αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη με ή χωρίς φαρμακευτική αγωγή είναι:

• Η διατήρηση της γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα σε φυσιολογικά επίπεδα, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος των επιπλοκών του διαβήτη.

• Η μείωση του σωματικού βάρους, όπου αυτή απαιτείται (σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2), ή γενικότερα ο έλεγχος του βάρους του σώματος.

• Η αντιμετώπιση άλλων πιθανών συνυπαρχόντων μεταβολικών ή άλλων παθήσεων, π.χ. υπερλιπιδαιμίες και υπέρταση.

• Η προσαρμογή του διαιτολογίου στη φαρμακευτική αγωγή, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας (ιδιαίτερα όταν η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει τη χορήγηση ινσουλίνης).

Καρδιαγγειακές παθήσεις – Υπερλιπιδαιμίες

Οι υπερλιπιδαιμίες αποτελούν ίσως την πιο ύπουλη μορφή ασθενειών, καθώς δεν έχουν συγκεκριμένα εμφανή συμπτώματα και δεν προκαλούν πόνο, ωστόσο ύπουλα προκαλούν αθηροσκλήρυνση, μία διαδικασία φθοράς για τα αγγεία που μπορεί να οδηγήσει σε έμφραγμα του μυοκαρδίου, εγκεφαλικό επεισόδιο ή πνευμονική εμβολή. Με τον όρο υπερλιπιδαιμίες νοείται η αύξηση των επιπέδων της χοληστερόλης ή/ και των τριγλυκεριδίων στο αίμα.

Η διατροφή αποτελεί βασικό αιτιολογικό παράγοντα για την εμφάνιση υπερλιπιδαιμιών και παράλληλα βασικό και απαραίτητο μέσο για την αντιμετώπισή τους. Ανάλογα με τις ιδιαίτερες διατροφικές προτιμήσεις και συνήθειες του κάθε ατόμου διαμορφώνεται από τον κλινικό διαιτολόγο μία ειδική διαιτητική αγωγή χαμηλή σε λιπαρά, ιδιαίτερα κορεσμένα λιπαρά, και χοληστερόλη, και παράλληλα πλούσια σε υδατάνθρακες χαμηλού γλυκαιμικού φορτίου, φρούτα και λαχανικά.

Υπέρταση

Η υπέρταση είναι ιδιοπαθής νόσος, δηλαδή στο μεγαλύτερο ποσοστό των περιπτώσεων δεν είναι γνωστό τι έχει προκαλέσει τη νόσο. Η άνοδος της αρτηριακής πίεσης αυξάνει τον κίνδυνο για την εκδήλωση καρδιαγγειακών επεισοδίων και γι’αυτόν το λόγο απαιτείται άμεση αντιμετώπιση.

Η κατάλληλη διατροφική αγωγή είναι απαραίτητη για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης, ακόμα κι αν ακολουθείται φαρμακευτική αγωγή κατά της υπέρτασης. Η σύσταση του περιορισμού της χρήσης άλατος πολλές φορές δεν επαρκεί σαν μοναδικό διατροφικό μέτρο, καθώς το παζλ της σημερινής διατροφής συνθέτουν πολλά τρόφιμα με αυξημένη ποσότητα «κρυμμένου» νατρίου. Η διατροφική αγωγή ακολουθείται από τις απαραίτητες συστάσεις και συμβουλές για την απόκτηση γνώσεων σχετικά με την περιεκτικότητα των τροφίμων σε νάτριο. Παράλληλα, συνυπολογίζονται άλλες πιθανές παράμετροι που αυξάνουν τον κίνδυνο εκδήλωσης καρδιαγγειακών επεισοδίων, όπως η παχυσαρκία.